Orain, sindikatu sinatzaileek beren kezka adierazi diete irakasleei haiek ontzat eman zuten itunaren atzerapen eta ez-betetzeak direla eta. Era berean, aitortu dute desadostasunak daudela neurrien aplikazioan. Dibergentzia horiek ELAk bere garaian kritikatu zuen anbiguotasunagatik sortu dira.
Horren ondorioz, Itunaren Jarraipen Batzordea ez da operatiboa, Gobernuak orain esaten baitu neurri batzuetarako dirurik ez dagoela. Bestalde, negoziazio kolektiboarekin zerikusia duten gaiak Mahai Sektorialean jorratzen dira, eta Gobernuak hori badaki. Ez du zentzurik beraz bilerak bikoizteak, eta are gutxiago edukirik ematen ez bazaie.
ELA kezkatuta dago, oso inprobablea delako Nafarroako Gobernuak Hezkuntzako inbertsioa BPGaren% 5era igotzeko emandako hitza betetzea (egun,% 3,1ekoa da, Europako azkena). Bestalde, Nafarroako Parlamentuak zerga-sistema bidegabea eta neoliberala betikotzen du. Laneko errentek diru-bilketaren pisua dute; enpresek, berriz, gero eta ekarpen txikiagoa egiten dute (2000tik 2018ra PFEZ% 29,7tik %39ra pasatu da, eta Sozietateen gaineko Zerga% 13,4tik% 5,6ra). Gainera, ezabatu egin da enpresa-ondareari ezarritako karga.
Hain latza den testuinguru honetan, ELAk hezkuntzaren sektoreko eragile guztien mobilizazioaren aldeko apustua egiten jarraituko du, irakasleen lan-baldintzetan eta hezkuntza publikoaren kalitatean bermedun hobekuntzak lortzeko bide bakarra baita, ituna ez sinatzea erabaki genuenean esan bezala.
