Su Ta Garren kanta ez sobera ezagun batek kontatzen du nola Eibarko taldeak zazpi pertsonen aitzinean jo zuen behin, Suitzako Basilea hirian. Berri Txarraken anekdokta anitzez ezagunago batean, Urbizuren taldeak ataka estuagoa izan zuen, ikusle bakarrarendako eman baitzuen kontzertua Nantesen, Bretainian.
Bi esperientzia lotsa-emangarri horiek aipatu genituen lagun artean, iragan larunbatean, Lakuntzako kultur etxean Lin Ton Taun taldearen kontzertura sartu baino lehentxeago. Izan ere, aretoan ez ginen 20 edo 25 pertsona baino gehiago egonen.
Zestoarrek 17 kantako kontzertu azkarra eman zuten; erran nahi baita, lasterra eta indartsua. Eta nik gozatu nuen gozatu nuenez duela 30 urteko kantak berriz ere zuzenean ikus-entzuten; lehen ilaran, gainera. Baina onartu behar dut auzo lotsa pasatu nuela behin baino gehiagotan, agertoki gainean dena ematen ari ziren horiek ikusle multzo handiagoa merezi baitzuten, nire ustez.
Pentsatzen dut, edo pentsatu nahi dut, akatsen bat egon zela kontzertua iragartzeko moduetan. Beraz, poposatu nahi dizuet panderoa hausten duen ukabilaren kartela ikusiz gero kasu egitea, gazte beterano hauek merezi baitute.
