Gure seme nagusiak, gurasoen ikusmen liluragarria heredatu baitu, hipermetrope atera zaigu. Ez da deus larria, noski, baina noiz edo noiz optikara eta oftalmologoarengana joan behar izaten du. Iragan astean izan zen azkenengo aldiz.
Ez da lehenbiziko aldia semeak kalapita sortzen duela Principe de Viana kontsultategian, eta aurrekoan berriz ere egin zuen. Nonbait, oso bortitza egiten zaio norbaitek tantak botatzea begi-ninietan, eta hagitz urduri jartzen da, eta oihuka hasten da; eta bueno, badakizue.
Aurrekoan, baina, suertatu zen Patxi Zabaleta idazle eta euskaltzaina ondoan izan zuela, eta hark, haurraren urduritasuna ikusita, ipuintxo bat kontatu zion, zizare urdinarena. Mila esker, Patxi!
Bada, atzo berean, berriz ere akordatu nintzen Zabaletarekin. Vocentoren egunkari batek Aintzane Ezenarro Biktimen Memoriarako Gogora Zentroaren zuzendaria elkarrizketatu baitzuen. Halako lerroburua atera zuen kazetak: "Preso ohi bat izugarri maite izanen duzu, baina etxean egin behar diozu harrera".
Lerroburu hark atzeraka egin zidan, eta ez nintzen elkarrizketa irakurtzen ausartu. Baina Zabaleta etorri zitzaidan burura, eta zizare urdina, euskaltzaina eta Ezenarro alderdikideak izan baitziren duela ez asko. Eta pentsatu nuen Ezenarrok ez ziola hori Zabaletari aurpegira erranen. Ez, horixe.
