Ez dakit, e, zuek erranen didazue egia den ala ez, baina nik Marisa de Simon parlamentariarengan pertsonifikatu dut Nafarroako Ezker Batuak euskararen zabalkundearen aldeko lana trabatzeko duen jarrera. Konparazio batera, iruditzen zait oso modu pertsonalean oldartu zela Lehen Hezkuntzako oposizioetako euskarazko plazen kontra, erregimen zaharreko CCOO sindikatuko kide eta maistra erdaldun ele bakarra delako.
Alde horretatik, nahiago izanen nuen Ezker Batuko lema Edurne Egino Iruñeko zinegotzi euskalduna bezalako batek hartu izan balu, eta ez Marisa de Simonek. Baina nor naiz ni halako zerbait eskatzeko?
Ederki kostata, baina ulertu dut Nafarroa Garaira aldaketa instituzionala ekarri zuen akordioa oso esparru politiko ezberdinen arteko akordioa izan zela. Alde horretatik, eta ikusita zer nolako ezberdintasunak dauden aldaketako lau zutabeen artean, ikaragarria iruditzen zait 2015ean lortu zena.
Nahi nuke, noski, nitarrek pastelaren zati zabalagoa hartzea. Baina pastela halakoxea da eta geruza txiki bat Espainiako ezker klasikoari dagokio. Beraz, ulertzen dut Marisa de Simon bezalakoekin elkar ulertzen segitu behar dugula. Gure lana da gure iritzi, posizio eta planteamenduetara erakartzea. Ez da lan makala. Baina, aizue, hori nahiago UPNren kontra etengabe borrokatzen ezer ere ez lortzea baino.
