Ortziralean ez ohiko ikuskizun bat ikusten egon nintzen Berako kultur etxean. Bidenabar, erran dezadan, leporaino betea zegoela kultur etxea. Taula gainean 21 lagun, guztiak Berako Uxane-Aspace zentrokoak. Azken 20 urteotan bezala, Mugaz Gain eskola-antzerki jaialdiaren baitan euren antzezlana aurkeztu zuten. Ez ohikoa. Ez ohikoa burmuin-paralisia, down sindromea edota bertzelako desgaitasunen bat duten lagunak antzerkia egiten ikustea. Euren beldurrekin, euren ilusioekin, gogoekin, eta, batez ere, pozarekin. Ez ohikoa gainerako eskola-komunitatearekin batera antzerki-programa bateko parte izatea. Ez ohikoa udal batek 20 urtez antzerki-irakasle profesional bat paratzea eurekin lan egin dezan. Eta zentro honetako gazteek ez ohiko gauza anitz egiten dituzte: inauterietan mozorrotuta ateratzen dira, gainerako herritarren artean; kiroldegira joaten dira, igerilekura; herriko kultur ekitaldietan publiko fidela dira; eta, oro har, herriko bizimoduan parte aktibo dira, herritarrekin harreman estua baitute.
Ez ohikoa aurreiritzi eta estereotipo guztiak haustea. Uxane-Aspaceren lidergoa eta Udalaren babesa ezinbertzekoak izan dira normaltasun-bide honetan. Politika publiko argi batek gauzak alda ditzazkeen seinale. Ez ohikoa, baina bene-benetakoa.
