Tinduf-eko errefuxiatuen kanpamenduetara joan naizen guztietan, hurrengo tea beren etxean hartuko genuela agindu izan didate. Berdin gurera udan atseden eta bizi-poza hartzera etorri izan diren Saharako haur errefuxiatu guztiek. Denek, bakoitzak bere hitzekin, guk egindako apurra atzera nola eskertu adierazten dute horrela: beren etxean hartuta.
Eta “etxea” ez da harrizko basamortu baten orekari eutsi ezinda altxaturiko adreilu-sorta zatar hori, noski. Beren etxea itsasoari begira dagoela esaten dute zaharrek eta haurrek. Lehenek ez dute ahaztu nahi; bigarrenek ez dakite zer den itsasoa.
Mende erdia izango da laster etxegabetuta bizi direla, horrela bizitzeari hala deitzea badago, behintzat. Herrien autodeterminazioa horixe da: etxera itzultzeko eskubidea. Hori ere ebatsi die Espainiako Gobernuak, beste behin ere. Zaharrek ez dute barkatuko eta gazteek ez dute ahaztuko.
Erantzuteko, izena emanda egon behar duzu eta horretarako baimenak eduki behar dituzu. Sartu komunitatera!