Ez dakit inor naizen iritzia emateko. Emakumeok bakarrik esaten omen ditugu horrelakoak. Nik ere hori esan nuen etxe honetan kolaboratzeko proposamena jaso nuenean. Ez naizela inor. Emakumea naiz, duela gutxi ama, ilustratzailea, egilea ere bai, baina haur literaturan…
Zeren beldur naiz iritzia jendaurrean emateko? Noren beldur? Noren begiekin begiratzen diegu emakumeok geure buruari?
Aitortuko dut, nik gizonak besterik ez nituen imajinatzen irratiaren bestaldean. Gizon argiak, jantziak, iritzidunak… emakume txiki honen hitzak epaitzen. Ez nituen bestelako entzuleak ikusten: neska gazteak adibidez, edo atsoak, amak, alabak, ikasleak, irakurleak, etxekoandreak, garbiltzaileak, gidariak, txirrindulariak.
Zuek ere hor zaudete. Eta zuei ariko natzaizue hizketan. Agian nire buruari zuen begiekin begiratuz, sentituko dut banaizela nor.
