Atzo, Nafarroako erriberako herri txiki batean, 4 urteko gelan egindako asanbladan, goizeko
9etan argi zuten haurrek zein zen arazo larriena: Jaione, nire etxean oraindik ez dabil
youtube. Nik momentu horretan erantzun nien: eskolan ere, oraindik ez dago internetik.
Haien aurpegiak ikustekoak ziren… munduaren bukaera zetorrela bazirudien, inoiz ikusitako
larritasun aurpegia zuten guztiek. Batek esan zuen orduan: eta zer egingo dugu internetik
gabe Jaione? Orduan, nik, eskolan gehien gustatzen zitzaien gauzak aipatzea eskatu nien.
Ez zuten zalantzarik izan: psikomotrizitate saioa, txokoetan jolastea, jolastordua, masaje
momentua… Batzuk aipatu eta gero galdetu nien: eta gauza horiek guztiak egiteko, internet
erabiltzen dugu? beharrezkoa dugu?” Haien aurpegi itxuri aldatu zen, larritasunetik
harritasunera, eta guztiek batera erantzun zuten: Ez…
Dudarik gabe, hori izan zen atzoko ikaskuntzarik handiena.