“Badira irakurketak diotenak XX. mendean porrot egin zuen ideologia bat orain berreskuratzeak utopikotik gehiago duela egungo egoerei irtenbide errealista bat ematetik baino”. Hala esan zion kazetari batek GKSko bozeramaileari.
Honen harira, zenbait ohar galde erantzunean, jakin bai baitakigu errepikapena dela tresna pedagogiko eraginkorrena.
Komunismoak porrot egin zuen? Agerikoa da.
Horrek betiko baztertzera eraman behar gaitu? Inolaz ere, baina akatsetatik ikasi behar dugu.
Bizirik al dago? Larunbatean argi geratu zen baietz.
Zer planteatzen duzue? Klaserik eta zapalkuntzarik gabeko gizartea.
Eta bide horretan? Langileria antolatzea eta ofentsiba ekonomiko eta politikoa gelditzea.
Diskurtsoa zaila? Errealitate konplexuari azalpen konplexuak eman behar zaizkio.
Hauteskundeak? Orain ez, eta aurrerago izatekotan proiektu integralaren menpe eta ez alderantziz.
Zaharrak beti kexuka? Belaunaldi haustura egonkortu da, baina askok gazteongan jarri dute esperantza.
Asko zarete? Denak izan arte ez gara geldituko.
Zertarako balio du utopiak? Ibiltzeko.
Zer nahi duzue? Den-dena nahi dugu.
Utopikoa dena da pentsatzea gaur egungo koiunturan erreformak eginez egoera aldatzea posible dela. Errealista izatea berriz, dena aldatu ezean porrotera kondenatuta gaudela. Langile boterea eraiki edo fartsan murgildu.