Denon ahotan dabil orain klima aldaketaren erronka. Gizadiaren esfortzu kolektiboa izanik, ongi dago gizarte osoaren inplikazioa eta kontzientziazioa, baina sarritan ez dago erakundeen aldetik benetako koordinaziorik ez eta egiten diren planteamenduetan sakontasun gehiegirik. Pariseko akordioa beteko ez dutela modu irekian dioten herrialdeak noiznahi agertzen dira ere. Eta oro har herrialde industrializatuek ez dituzte sinatutako epeak eta konpromisoak bete.
“Kutsatzen duenak ordainduko du” premisa alor fiskalean ez dago gaizki, baina agerikoa da kutsatu eta ordaintzeko aukera erraza dutenak ere badaudela. Kutsatzen ez duten sistemak sustatzea ongi dago ere, baina ikustear dago ordezkatu behar dituzten teknologien desagerpenaren ondorio ekonomiko eta sozialak nolakoak izango diren. Edozein kasutan agerikoa da elite ekonomiko eta energetikoen aldetik dauden erresistentziak handiak direla.
Izurrite hilgarri bati aurre egin eta egoera bideratzeko urtebete behar izan dugu. 50 urte inguru mahai gainean dagoen izurrite klimatiko honi benetako konponbideak emateko garaia ordea beti atzeratzen da agendan. Eta epe ezberdinekin, baina hilgarria da hau ere.
