Gaur izan dugu udazkeneko gaurik hotzena. Tenperaturarik apalena gradu batekoa izan da.
Gaur, zoritxarrez, kalean bizi den jendeak Iruñeko udazkeneko eta neguko errealitate gordina ezagutu du.
Ahots asko entzuten dira esanez ez direla nahikoa baliabide jartzen ari etxerik gabeko pertsonen eta familien egoera horiek arintzeko. Eta, nire ustez, guztiz egia da.
Hiri bateko udal batek ez du iristen diren hainbeste pertsonaren egoerari erantzuteko behar adinako gaitasunik.
Estatu itunik gabe, non elkartasunak garrantzi berezia izan behar duen, non erakunde publiko guztiek beren lurraldeetan dauden etxerik gabeko pertsonei irtenbidea emateko konpromisoa hartzen duten, ezin izango da errealitate latz hori konpondu.
Ezin dugu ahaztu kasu askotan iritsi berri horiek bizitza hobe baten bila datozen gazte migratzaileak direla. Gure gizartean integratu behar ditugu, eta, horretarako, funtsezkoena etxerik gabeko egoeratik ateratzea da, baina ez une bateko adabakiak jarrita, hotz handiak daudenean.
Erakunde publikoek konpromisoa hartu behar dute egoera horretan dauden pertsonei babesa emateko eta bizimodu duina izateko beharrezkoak diren bideetan laguntzeko.
Tamalez, estatuko udal eta gobernu autonomiko askotan ez dute nire iritzi bera, eta milaka pertsona uzten dituzte egunero kale gorrian beren kasa. Eta logikoa denez, laguntza jaso dezaketen lekuetara joaten dira. Eta horregatik, gero eta jende gehiago dago kalean gure inguruan.
