Erraz zabaldu den arren nik ez dut uste politikak dena zikintzen duenik, ez dut uste politika egitea txarra denik, are gehiago defendatzen dut politika egitearen beharra, lotsarik gabe egitea. Modan jarri da- oso moda arriskutsua iruditzen zait- zerbait inportante denean, adostasun eta gardentasunaren izenean, politikatik at utzi behar dela erratea.
Berdintasuna, enplegua, euskara, hezkuntza… ez omen dira orain politika egiteko arloak, hain dira garrantzitsuak politikoen eskutik kanpo utzi behar direla, despolitizatu egin behar direla. Gezurra ederra, kontu bat da erratea adostasuna bilatu behar dugula, ahalik eta zabalena, horrekin bat nator; baina kontzienteak izan gaitezen hori: jendea kontuan hartzea, adostasunak bilatzea politika egitea dela, beste modu batekoa hori bai. Zertan inbertitzen den, zerbitzu publikoetan inbertitzea ala desegitea, zeren arabera, noiz, norekin hori guztia erabakitzea, politika da eta guk ez badugu egiten beste batzuek eginen dute guregatik. Eztabaida politikotik urruntzea, humanismo bainu batekin egindako miseriak estali nahi hori mozorroak besterik ez dira.
Horixe da nahi dutena, egiten eta desegiten segitu, urduri daude eta beraien esku dagoen guztia erabiliko dute beldurra sakabanatzeko, inkestak barne, beldur horrek gu geldiarazteko. Ez diezaiogun beldurrik izan politika egiteari, anitz dugu jokoan mozorroetan ibiltzeko, mozorroak inauterietan, ez gobernuetan.