Bitxia da oso paseatzeko modua espetxeko patioetan. Ikusi nuen lehendabizikoan urduria, oso azkarra, eta absurdo xamar iruditu zitzaidan. Alde batetik bestera, igeritokian bezala, hamaika joan eta etorrietan. Egun gutxitan, hala ere, ni ere horrela ibiltzen nintzen, batzuetan taldeka, bestetan bakarka. Horrela ibili dira paseatzen milaka gatibu Iruñeko espetxean XX. mendean. Horietako aunitz gaixorik. Askotan beldurrak jota. Heriotzaren atarian hainbatetan.
2012an bota zuen Iruñeko udalak espetxe zaharra, horma horiekin batera oroimena ere eraitsi nahian. Bihar, baina, oroimena nagusituko da bertan, eta horrela espetxeko errealitate ilun eta ikusezina ezagutarazteko tresna bat izanen dugu, atzoko eta gaurko espetxeen errealitate iluna.
Paseo urduri eta azkarretako patio hori Intsumisioaren Parkea izanen da bihartik aurrera. Gozamenerako, solaserako eta jolasteko parkea. Desmilitarizazioaren bidean paseo luze eta amaigabeak abiatzeko parkea.
