Aste honetako asteartean, iluntze aldera, ikusgai bihurtu zen tarte batez normalean gizartearentzat estalirik eta ikusezin mantentzen den errealitate bat: Espainiar estatuko CIE izenekoen egoera lazgarria.
Atzerritarrak Internatzeko Zentro horiek ez dira espetxeak, baina espetxeak baino okerragoak izaten ohi dira. Bertan giltzapeturik daudenek delitu bakarra egin dute: dokumentazio ofizialik gabe bizi. "Paperik gabekoak" dira, beraz.
Bertan pairatzen duten egoera salatzeko, Madrilgo Carabanchel espetxe mitikoaren orube berean dagoen Aluche izeneko zentroko 60 inguru lagunek teilatura igo ziren afaldu ondoren. Ez da harritzekoa. Izan ere, teilatua izan da gehienetan espetxeko matxinaden agertokia, eta bertatik, hiria ilunduta zegoenean, haien errealitatea ezagutarazi nahi izan zuten etorkinek. Pankartako leloa, sinplea bezain oinarrizkoa: Duintasuna eta Askatasuna.
Ordu batzuk beranduago, etorkinek teilatua utzi eta eskaileretan behera abiatu zirenean, zain zituzten polizia nazionalak. Berriro ilunpean, berriro ikusezin.
Hitzartutakoaren aurka, bortizki jipoituak izan ziren.
