Inprobisatzaileak

Zentralen egon nintzen asteazken arratsaldez. Ni Lasartetik nentorren, lan egun luze batetik, burua erdi erren. Simone Moni eta Paola Dentoni Sardiniatik; Zinar Ala Kurdistandik; Chistian Simelio eta Anais Falco Kataluniatik, eta Miren Amuriza eta Julio Soto Euskal Herritik.
Sardiniar bikotea laguntzen zuten beste bi mutilek, abesten zutenari koro grabe bat eginez, eta bat-batean isilduz. Kurduak herriari abesten zion, orain sufrimendua zerion lantu gisako batez, geroago dantzara deitzen zuen erritmo alaiez. Eta ondoen ulertzen genituen katalanak, gure bertsolariekin saltsa-maltsan, elkarri erantzunez eta aretoan zabalduz barre algarak.
Inprobisatzailearen lan bakoitzaren amaieran, itzultzaileek euskarara itzulitakoa pantallan, atzean ginenontzako aukeran letra txikiegitan. Giroa berotuz zihoan, hitzez bai, baina batez ere konplizitatez elkar ulertuz. Independentzia zioen Falco katalanak amaierako bertsoan, hizkuntzak besteak, kultura, unibertsala, txikiak, aniztasuna… Txalo zaparrada handia amaieran.
Etxerako ordua zen. Irribarrea ahoan, barrenak ase, asteazken buru zurian, afaria inprobisatzera.