Gabonetako argiek baino kolore gehiago ematen diete kaleei gaztaina-saltzaileek. Ni desiotan egoten naiz noiz udazkena iritsiko, noiz neguak harrapatuko; txamarra jantzi eta alde-zaharreko kaleetan barna galtzeko.
Hantxe egoten dira, ixkina-ixkinean; gau hotzenetan ere sua pizturik. «Dozena bat, faborez». Eta han zoaz zure mundutxoan; paperezko kukurutxotik gaztainak banan-banan atera, eta kriski-kraska; lurruna darie, hizketan ariko balitzaizkizu bezala. Euria ari du baina ez dio inporta. Ederrak zaizkizu kaleak.
Gaztaina-saltzaileek ez dakite poesia egiten dutela.
