Gardentasuna

Edozein ikastetxetako edozein ikas-taldetako edozein guraso talderen whatsapp taldea. Hortxe harrapatu nau azken asteak, hortxe erdi-erdian. Ziur aski pandemia garaiko azken urte eta erdian seme-alaben bat eskolaratua duen edonork bere burua harrapatua ikusiko zuen bezalaxe. Hortxe mezu artean kateatua. Osasun Departamentua, Hezkuntza Departamentua, ikastetxearen antolaketa, protokoloak, zirenak direnak eta izango direnak, kontziliazioa, kontziliazioa, kontziliazioa eta ez dagoela eskubiderik. Eta kitto. Ados. Eztabaidatu, aldarrikatu, kexatu, eskatu, are exijitu bakoitzari duen neurriko ardura maila. Harritzen nauena da horretaz guztiaz gain, edo horrekin guztiarekin batera, edo horren guztiaren aurretik edo horren guztiaren atzetik, ez dela gutariko bakoitzak taldearekiko behar lukeen arduraz hitz egiten. Harritzen nauena da elkarrengandik inoiz baino gertuago egon behar genukeen garaian, nola desagertzen den urtebetetze-festetan, bazkari-afarietan, mendi-irteeretan itxuraz estu-estua den konfiantza. Osasunari pribatutasuna zor omen diogu. Osasunaren ingurukoak babestu beharreko datuak omen dira. Pandemia batean elkar ikaragarri maite duten neska-mutilen familien artean. Barkatu, baina nik ez dut ezer ulertzen. Ni gardentasunak, sano eta natural hitz egiteak, askeago, libreago egiten gintuelakoan.