Igogailuan egin dut topo berarekin. Betekada ematen duten kolonia horietakoren bat airean, litro erdi bai gutxienez. Pozik zirudien.
Nondik zatoz? -galdetu dit.
Ni bosgarrenekoa naiz -erantzun diot.
Zureak dira orduan goizero eskaileretan behera buila batean jaisten diren umeak.
Baietz nik. Barre txikia biok. Eta igogailuaren zenbakiei begira geratu gara.
Agur.
Agur, bai.
20 bat segundo. Duela 10 urtetik auzoa duguna lehen aldiz ikusteko. Eta sirenak piztu gabe eraman du anbulantziak.
Bihar ere umeek ez didate sinetsiko, hirugarrenekoan xahar bat bizi dela eta eskailerak builaka ez jaisteko esango diedanean.
