Lanean ari garenean atsedena datorkigu gogora. Lan-egunetan, asteburua. Garizuman, hondartza. Ekainean, bidai luzea. Ez garen tokian eta ez ditugun bide-lagunak desiratzen ditugu. Dagokigun mundutik paradisuen bila ihes egiten dugu.
Ez da kontu berria. Ovidiok “Ars Amatorian” bere garaiko paradisua deskribatu zuen: Antzinako oihana zutik dirau aizkorak ez duelako ukitu, iturri sakratua erdian da, leizea harkaitzetatik zintzilik eta nonhai txoriek beraien kexa goxoak zabaltzen dituzte.
Eta orain pantailekin ihesa bizitzan guztiz txertatu da, errealitate artean etengabeko joan-etorrian ari garelako. Fantasia edo amesgaiztoa nagusitu da gure bizipenetan. Aukeran, hobe errealitate gordinaren alde egitea. Ez da gauza bera, adibidez, Korrika lagun askoren erdian bizitzea edo pantailan jarraitzea.