Liburu bat hartu eta istorioak hunkitu egiten bagaitu, edo hausnarketa eginarazten, bizitza ulertzen laguntzen badigu, bere argi-ilun guztiekin, horietako bat gertatzen bada, hori benetako literatura den seinale.
Erretiro garaian dabilen bikote bat izan liteke istorio horietako baten protagonista. Emazteari pankreako minbizia diagnostikatu berri diote. Senarra, etengabeko paper festan bizi baita, horretaz apunteak hartzen hasiko da, agian idaztea ezinbestekoa duelako egoera berria ulertu eta hartara moldatzen saiatzeko.
Anjel Lertxundi da senar hori. Eta “Zu” gogoeta horiek biltzen dituen liburu gomendagarria.
Joxerra Garziak zioen bezala, oriotarrak, oraingoan ere, lertxunditurik utzi gaitu. Ni, behintzat, halaxe utzi nau, nire alean azpimarraturik dagoen esaldi kopuru handiak erakusten duen bezala. Hona hemen esaldi horietako bat:
“Bizitza zukutu, limoi bat zukutzen den bezala”.
Urte berriko asmo onak martxan jartzeko garai honetan, nekez asma liteke aholku hoberik.
“Bizitza zukutu, limoi bat zukutzen den bezala”.
Hortxe duzue gomendioa, erositako prezioan saldua, oriotarraren estutik zuei guztioi eskainia.
