Txinatarrek gobernatzen duten ostatu batean egiten ohi dut hamaiketakoa. Hori, jakina, ez da salbuespena Iturrama auzoan, gero eta gehiago baitira halakoak. Lehenago, hemengo jende batzuek eramaten zutenean, franko desastrea zen tokia. Duela hiru bat urte ekialde emakume batek bereganatu zuenetik inguruko ostatu arrakastatsuena bilakatu da. Zerbitzu arina, tratu adeitsua eta, txinatar ostatuek halako famarik ez badute ere, garbitasuna eta jan-edan kalitatezko eta ongi prestatuak. Eta gainera, Foru Ogasunaren ondoan. Astegunetan, hamaikak aldera, batzuetan zaila izaten da txanda hartzea barraren aitzinean. Azken egunetan, ordea, ezagun du bezeroen beherakada. Harrigarria, zergadunen isuria ez baita apaldu Foru Ogasunean. Batetik, eskertzekoa da, itxoin behar izan gabe eskatzea eta mahaia berehala harrapatzea. Bertzetik, pena da ohartzea jendea zein izubera den. Zein manipula erraza den. Zein ergela, funtsean.