Hara non guk ere bagenuen jihadista bat gure artean. Hurbil-hurbil, Sanduzelai auzoan. Proselitismoa egiten omen zuen, eta Siriara joateko prest omen zegoen. Lehenago, batek daki. Batek daki gu ere arriskuan bizi izan ez ote garen oharkabean. Batek daki ez ote zitzaion belarriak berotzen ari institutuan “puto moro” hamaika aldiz aditu duen gaztetxo bati, bere burua Gazteluko Plazan leher zedin, igande eguzkitsu batean, bermutaren orduan. Edo dena, erran dudan hau barne, psikosi hutsa ez ote den, psikosi interesatua. Beldurra izan dezagun, eta txintxo-txintxoak izan gaitezen, eta, okertu gabe, behar denari eman diezaiogun botoa.
Hara non guk ere bagenuen jihadista gure artean, eta jadanik ez dugu. Nola egon behar dugu orain, lasaiago edo urduriago?