Aitortu behar dut ez nekiela zertaz hitz egin aste honetan.
Pandemia madarikatua eramaten ari diren hildakoak, benetako estutasun ekonomikoekin dauden lagunak, Bartzelonako transexual nafar bati eman dioten jipoia, immigranteen etorrera Kanariar Uharteetara eta gobernu espainiarraren kudeaketa negargarria edo udak Nafarroan igaro dituzten haur sahararrak orain, jada helduak, armak hartu dituztela Marokoaren aurka borrokatzeko.
Baina istorio positiboak eta inspiratzaileak kontatzeko unea dela uste dut. Eta hori Arrotxapean bizi izan dut, “Elkarrekin laguntza” elkartearekin.
Iruñeko Alde Zaharreko etxegabetzeen aurkako plataformatik sortu zen elkarte hau eta erabaki zuten kaltetutako inor ezin zela ez janaririk ez arroparik gabe geratu. Azkenean, behar zuenari ateak ireki zizkioten, eta orain ia 300 familiarekin ari dira lanean.
Egun batean, marrokiar gazte batzuk hurbildu ziren janari bila. Orain gaztelania irakasten diete eta lanpetuta egon daitezen saiatzen dira. Eta hori guztia boluntarioek eta elkarteko erabiltzaileek kudeatzen dute.
Argi dago historia solidarioak eta zoragarriak ditugula oso gertu. Gelditu eta ingurura begiratu besterik ez dugu egin behar. Eta bizi ditugun uneetan, ezinbesteko istorioak dira.
