Berak uste zuen adinean aurrera egin ahala, pertsonek geroz eta gaitasun handiagoa zutela eztabaidak modu eraikitzailean planteatzeko. Uste zuen adin batetik aurrera, demagun 30, pertsona baten bizipenak nahikoa konplexuak zirela beste norbait ez epaitzeko aurreiritzietan oinarrituta, iritzi kontrajarri bat mahai gainean jartze hutsagatik. Uste zuen gizalegea ezaugarri akumulagarria zela, pilatzen joaten zen zerbait, adineko pertsona bat bihurtu arte, zeinari, denetik ikusi duelako, jarrera denak nahiko ulergarriak zaizkion. Aste hartan eztabaida bat izan zuen ordea, a priori pertsona heldu eta inteligentea zirudien norbaitekin, zeinak erakutsi zuen zimurren azpian bizi-bizirik zeukala noizbait izandako ume beldurti nagusitua: berdin zuen zertaz hitz egiten ari ziren, hizketagaia beti lerratzen zen alor pertsonalera, "zu nire kontra" eskema batean itotzeko. Psikologo batentzako lana izango zela pentsatu zuen, pertsona bakarra balitz; horrelako zenbat ote zeuden galdetuta, problemaren dimentsio politikoaz ohartu zen arte.