Nafarroako pankarten sektorean, fenomeno bitxia gertatu da azken bi urteetan. Izan ere, inoiz zapaldu ez dituen pankartak zapaltzen ari da euskara orain. Hala, gogoratzekoak dira txistorraren aldeko manifestazioaren “Gurea defenda dezagun” lelo abertzale hura, edota UGTren maiatzaren leheneko “Aitzakirik ez dago” akats txiki guztiz barkagarridun eslogana.
Ematen baitu Erregimen Zaharraren aldekoek halako behar bat sentitu dutela euskara ere erabiltzeko. Eta hori poztekoa da.
Kontrako bidean, pankartetan euskara normalean eta normaltasunez erabili izan duen sektore emantzipatzailean, azkenaldian gertatu da batzuetan desagertu izan dela. Koldo Tellitu Ikastolen Elkarteko lehendakariak deitoratu izan du inoiz joera hori.
Ildo horretan, nire ustez, hagitz kezkagarria da Iruñean iragan azaroaren 24ko manifestazioan ikusi genuen pankarta. Halaxe zioen: “Comienza la purga contra la violencia machista”. Ortografia akatsik gabeko gaztelania huts-hutsean.
Pankarta horren leloa erabakitzerakoan, pankarta egiterakoan eta pankarta paseatzerakoan, inori ez zitzaion euskararen bonbilla piztu? Inori ez zitzaion deigarria egin zapalkuntza baten aurkako manifestazio horretan pankarta elebakarraren bidez bertze zapalkuntza bat bultzatzen ari zirela? Jende andana horren guztiaren artean ez zegoen inor euskaraz bizi dena eta, beraz, elebakartasun hegemoniko horrekin gaizki sentitu zena?
Errandakoa, kezkatzeko modukoa.