Ohiko metafora da trena galtzearena. Areago etengabeko aldaketan oinarritutako gure garai likidoetan: trena galtzea iraganean loturik jarraitzea da. Trena galtzen duena ez da mugitzen, orainaldiaren geltokian gelditzen da, geldirik. Gure garaiko mamu guziak bildurik!
Ederki kudeatzen dute batzuek metafora hau, edozein astakeria aurrerapenaren trenaz lotzea aski delarik eztabaida lainotzeko. Izan ere, nor dago aurrerapenaren kontra? Bestela esanik, nork galdu nahi du trena?
Ba, tren batzuk pasatzen utzi beharra dagoela uste dut nik. Ezarri nahi diguten Abiadura Handiko Trena, esaterako. Ez dugu behar, gezurrez jositako egitasmoa da, benetan zertan datzan ez dakigularik, eta, finean, dirua eta indarrak beste egitasmoetan jartzea askoz ere ideia hobea da.
Pasa dadin, beraz, hondamendira eraman nahi gaituen trena.