Denbora luzea joan da antzinako gizaki batek sua lehenbiziko aldiz erabilizuenetik kobazulo bat argitzeko. Une zirraragarria, dudarik gabe, guk egunero-egunero makina bat aldiz erreproduzitzen duguna etxeko argia pizten dugunbakoitzean, zoritxarrez, une magiko haren arrasto guztiak atzenduta.Une hartaz geroztik bide luzea egin du argindarrak; ez da harritzekoa, 300.000kilometro/segundoko abiaduran joanda. Bide horretan, baina, dena ez da argia etadistira izan, argi-itzal ugari eta, are gehiago, puntu ilun asko agertzen baitira. Ez naiz aditua energiaren arloan –ez, horretan ere ez–, eta ez naiz hasikoenergiaren nondik norakoak aztertzen. Ito egiten naiz adituek emandako datuenartean, eta ez naiz gauza deus ere argudiatzeko zentral termikoak petrolioa berabezain kutsagarriak direla edo energia berriztagarriak errentagarriak ez direlaentzuten dudanean. Baina, tira, ez gara atzo goizean sortuak, eta argindarra gero eta garestiagodagoen honetan, ez da erraz ulertzen zergatik ordaindu behar den zerga bat,izugarri handia, etxe batean eguzki-plaka bat jartzeagatik energiarenautokontsumoa asetzeko. Izan ere, zerga horrek erabat galarazten duautokontsumoaren errentagarritasuna, eta enpresa handietako iturrikutsagarrietatik edatera behartzen du herritarra.Hamaika ikusteko sortuak gara. Itzalak nagusi, baita argiaren munduan ere.
