Udaberria heldu da eta berekin espero genezakeen eguraldi onak eskapo egin du, bere ordez elurra etorri da. Elur malutekin udaberriari ongi etorria emateak bere xarma du, Nafarroan horrek ez gaitu harritu, azkeneko boladan ezohikoa dena arrunta bihurtu da. Hala ere, berdin da nola, udaberria jadanik hemen dugu; euskarak ere bere udaberria behar du, berdin da udaberri hori nola hasten den, kontua da bukaera gabeko negua ez onartzea batzuek nahi duten bezala.
Inoiz ez dut ulertu gurasoek mina ematea bere txikiei, gurasoak seme alabei zaintzeko, babesteko, maitatzeko, hezteko, laguntzeko daude. Inoiz ez mina emateko. Euskara ez da haur bat, gurasorik ez ditu, baina izan beharko luke lege bat, hizkuntza politika bat babesteko, sustatzeko, zabaltzeko, sendotzeko. Ez du, ordea, mingarria bada ere sendotu beharko lukeena itotzen saiatzen da behin eta berriro.
Aldaketa garaia dela aditzen dugu nonahi eta egia da eraldaketa behar dugula, ez gezurrezkoa, ez sasi aldaketa. Nik ere uste dut etortzear dagoela, baina ezin gara gelditu nork ekarriko duen zain, aldaketa - euskaraz biziz - gutako bakoitzak ekarriko du elur malutek udaberri ekarri duten bezala.