Pertsonekin gertatzen zaigu. Ilusioa pizten zaigu gure errutinan ezezaguna agertzen denean. Baina, ilusioa makaltzen da gure usteak betetzen ez direnean.
Taldeekin, proiektu edo erakundeekin antzekoa suertatzen da. Sorrera zirraragarriek jarraipen zaila dute hasierako ilusioa atxikimendua bihurtzeko. Askotan, miraria da.
EITB izan da azken urte luzeetan izan dudan atsekabe bat. Ilusiotik ahanzturarako bidaia egin dut. Jakin aldizkariaren azken alean Aztikerrek egindako ikerketaren berri zabaltzen du. Besteak beste, dio ETBko albistegien gai nagusia kirolak dira (%29,7) eta kultura, adibidez, beste muturrean da (%12); erabilitako denboran kirolak lehenak dira (%33,1), informazioaren protagonistak gizonak dira (%75) eta jarduerak kontutan hartuz, nola ez, kirolariak dira goian (%22,7). Eta abar.
Pobreak, langileak, emakumeak, erkidegotik kanpo apartekorik ez. Albistegi probintzianoa, kirol espektakuluaren propagandista, kulturalki nagia, iluna politikoki, istripujalea, eguraldiaren menpekoa. Eta abar.
Gainerako programazioak antzeko ezaugarriak ditu. Hozkailuan, taper baten barruan agertzen zaigun aspaldiko patata tortilla lizunaren parekoa. Ilusioa sentitzen nuen garaiak berreskuratuko ditut, hau malenkonia, gaurkora ekarriz Superbat edo Sautrela.
Eskerrak gaur astelehena dela eta Hiru Errege Mahai guztiek tregua txikia emango digutela. Ez dira desagertuko, baina ez dute arratsalde-gau osoko mundua beteko. Espero dut.