Nolakoak izan dira gainerako goizak? Zurezko ate astunen soinu grabeak ziren entzuteko lehenak, zurginaren zinta-zerraren hasierako ulua eta ondorengo zarata monotonoa zetorren ondoren, gaseosaren fabrikaren zarata mekanikoa, banatzaileen oihuak eta gobernatzen zituzten kaxak eta gurdien kolpeak, etxe ondoko mandoen apatxen soinu erritmikoa erreka aldera, astoen arrantza eta karnaba ugarien kantuak, bizilagunen azken mandatuak balkoitik kalera o eguneko lehendabiziko konfidentzia atarien babesean, dendari eta tabernariak irekitzeko babes oholak zalapartan erretiratzen eta gordetzen… Bizitzaren beste soinuak.
Elurrik gabeko oraingo goizetan zarata urria da oso. Funtzionario eta argizarijaleen kotxeak aparkalekuetarako bidean, infernuko tramankulu hiperaktiboa kalea eskobatzen, lanera doazen bizilagun gutxien urratsak eta kito.
Hiria espazioetan banatu da, pertsonaz hustu, jardueraz moteldu. Isildu egin dela iruditzen zait. Adinak hori ezagutzeko aukera eman dit. Dena dela, Louis-Ferdinand Celinek idatzi zuen moduan: “ Esperientzia argi moteleko kriseilua da, eramaileari bakarrik laguntza ematen diona eta esan ezina dena".