Iñigo Astiz
Lo que se vió una vez ya no se vuelve
A ver igual, dicen las hojas secas.
Hora del té, tostadas, margarina,
Todo envuelto en una especie de niebla.
Nicanor Parra
Agurrari agurra pilatzen zitzaion
eta ordu bete eman genion elkarri
gure urte inozoetako Pamplonan;
eguzkitara utzitako gorpua jadanik.
Ez genion besterik eskatzen,
kirats zahar eta ezagun hura,
hildakoei darien bake hori.
Kaldereriara eraman ninduzun,
Madrileko avenidetara ohitutako
zure ibilera bihurri eta bizia
alde zaharreko kaleetara
berriz ere moldatu nahian,
eta Adrianaren logela, hitzik gabe,
ezkerretara hiltzen utziz.
Orduan (ez)bezala, biluzik ginen
Hitz gutxi batzugatik ez balitz, dardarka
Bi jaioberri; hain zen dena oraina.
Lehengoak guztiz ahaztu gabe
Ikasi behar izan nituen zure keinuak,
Lehen aldiz, berriz ere,
Beste gose batzuekin egindako
Beste gosari haiek gogoan,
Eta Bennen aipu hura (oker) gogoratuz;
Estatuak maite dituenak,
Hondakinak ere maite behar ditu;
Ez nizun ezer esan, nahiz
Maitatu zintudan isilean,
Pamplona hain berri
Eta hain zahar hartan
Zure ahotsari zauritutakoak
eta hildakoak zenbatuz.
[audio http://euskalerriairratia.com/wp-content/uploads/2010/06/inigo.mp3]