Elkarteak Nafarroako arrazakeriari buruz egindako urteko txostenetik ondorioztatzen denez, kasuen %70ean erakunde diskriminatzailea erakunde publikoa zen. Ehuneko "altuenak" atzerritartasun eta asilo prozeduretako zailtasunei dagozkie (%33).
Artatutako kasuen artean, honako hauek nabarmentzen dira: errenta bermatua eskuratzeko edo berritzeko zailtasunak, desgaitasuna edo genero-indarkeriaren biktimak aitortzeko zailtasunak edota banku-kontuak irekitzea ukatzea. Era berean, zailtasunak izaten dira etxebizitza alokatzeko orduan, bizilagunen jazarpenean eta eraso arrazistetan, atzerritartasun-izapideak egiteko zailtasunean, erroldatzeko edo esplotatzeko zailtasunean eta laneko tratu txarretan, besteak beste.
Txostenean, elkarteak nabarmendu duenez, "arrazakeria estrukturala dago, atzerritartasunaren legeak instituzionalizatuta, eta lege horretan oinarrituta dauden herritartasun-kategoriak alde batera uzten dituzten araudietan, edo arrazakeria hori zuzenean erabiltzen dute pertsonak diskriminatzeko".