Elixabete Garmendia
Maule eta Donibane Garaziren artean behar du ordu honetan Korrikak. Eta emango ditu aurreko egunetakoen antzeko argazkiak: Saran hiru neskatila saiatu, erdikoak lekukoa daramala; Elizondon emakume helduak, atzetik koadrila ederra dakartela. Asteburuan Euskal Herriko mugetatik kanpora ere izan dira Korrikak; Bartzelonan Mudassar Cheemaren denda aurretik doa, bertako bezeroak aho bete hortz, ze demonio ote den segizio burrunbatsu hori. Berlinen Brandenburgoko Atetik abiatu omen ziren. Sydneyn palmondo baten inguruan ageri dira euskalakariak, argazkirako posean, ikurrinak eta pankartak taldearen ezaugarri.
Zenbat lan ordu daude irudi horien atzean? Zenbat joan-etorri, zenbat koordinazio eta antolaketa bilera, zenbat hitz eta ekitaldi? Nola neurtu hor inbertitutako energia? Eta ilusioa? Bost urte eta erdiko Manex aste honetan ikastolan Korrika Txikia izango duten pozarekin zebilen asteburuan, ko-rri-ka! ko-rri-ka! kantuan. Zenbat Manex eta Ane, zenbat Peru eta Izar euskal geografia osoan?
Ez dakit aurten ere, aurrekoetan bezala, baten batzuek aitzakiak jarriko ote dizkioten ekintza erraldoi honi; kontua da atxikimendu geroz eta handiagoa duela AEK-k antolatzen duen sare geldiezin honek; ez da, ordea, beti hala izan. Antolatzaileek guk baino hobeto dakite zenbat oztopo, ezikusi, eta gaizkiulerturi egin behar izan dioten aurre urtetan zehar; eta hori ez da anekdota hutsa, ez. Noizbait eskertu beharko diegu euskara ilusioarekin, festarekin eta bizipozarekin lotu izana.
[audio http://euskalerriairratia.files.wordpress.com/2011/04/psh04836.mp3]