Nik ez dut George Floyd hiltzen ikusi. Hau da, ez dut bere heriotzaren bideoa ikusi. Sekuentziaren baten argazkiren bat ikusi izan dut, bai. Baina bideoa, ez. Halakoetan ezin baititut halako irudiak ikusi.
Gai naiz fikziozko edozein astakeria ikusteko. Baina aldez aurretik abisatzen badidate ikusiko dudana benetakoa dela eta bertan gizaki baten heriotza agertzen dela, ez dut ikusten. Ezin dut. Eta, hala, ez dut sekula ikusi ISIS-ekoen zintzur egite bakar bat ere. Ezin nuen.
Baina niri gertatzen zaidana ez du zertan izan jende gehienari gertatzen zaiona. Ez dakit, ez dut batere argi. Ematen du jendea suminduago mobilizatzen dela norbaiten heriotza ekarri duen injustiziaren aurka, baldin eta heriotza hori ia zuzenean ikusi ahal izan badu. Eta agian horrek esplika dezake zergatik orain mobilizatu den mundua masiboki, George Floyden heriotzarekin, eta ez urtero gertatzen diren milaka heriotza bortitz eta bidegabeekin.
Baina Elhadji Ndiaye bizirik zegoeneko azken uneak ere grabatu zituzten 2016an, Arrotxapean atxilotu zutelarik eta gero polizia etxean arrastaka sartu zutelarik. Eta ez zen halako protesta uholderik sortu.
Oraintsu arte.
Hartara, aitortu behar dut ez dakidala zergatik gertaera batzuek ibaia gainezka egitera eramaten duten, eta bertze batzuek, ez. Baina, hori bai, bada gauza bat garbi baino garbiago dudana: beti-beti-beti, zer gerta ere, Poliziaren ekintzak grabatu.