Igande gauean, akziozko film entretenigarri bat gozatu ordez, emaztea eta biok PSOEren barne hauteskundeen emaitzei buruzko saioa ikusten jarri ginen. Eta bai, gozatu genuen, gozatu genuenez.
Azken bi urteetan, PSOEkoek lehen mailako telenobela apailatu baitigute. Eta igandekoa mundiala izan zen. Irudi eta une gogoangarriak utzi zizkigun gauak: hiru hautagaien arteko argazki ia klandestinoa; Susana Diaz galtzailea, galtzaile txarraren aje guztiak bata bertzearen atzetik betetzen; Pedro Sanchez irabazlea bere jarraitzaileekin Internazionala kantatzen; eta abar. Hiru krispeta platerkada jateko parada eman zigun espektakuluak.
Alderdi politikoek erran ohi dute halako barne gatazkek alderdia bera azkartzen dutela eta gatazka fratrizidak izanagatik ere alderdia ongi josteko balio izaten dutela.
Ez dakit, bada. Susana Diazen aurpegiak ez zuen hori islatzen. Laura Perezen aurpegiak ere islatzen ez zuen modu berean. Orain artean Nafarroako Podemos alderdiko idazkari nagusia izan denak 28 boto ziztrinengatik galdu du idazkaritza, eta atzoko prentsaurrekoan erakutsi zuen aurpegia ez zen izan alderdi kohesionatuago bat lortu dutelako izan beharko zukeen poztasunarena.
Eusko Alkartasuna ere halako barne prozesu demokratiko batean murgildurik dago. Eta inork uste du emaitza edozein dela ere alderdia indartsuago aterako dela?
Bakoitzak bere etxean nahi duena egin dezala. Baina, agian, beharbada, alderdiek ongi pentsatu beharko lukete zertan ari diren. Hori, edo bertzenaz bana ditzatela krispeta gehiago.