Zizur BHIko Batxilergoko lehen mailako Jesus Irisarri Iturgaiz, Aizane Rubio Iturria, Yaiza Sanz Calvo, Olaia Albeniz Irigoien, Iñigo Girones Zarranz, Jasone Ibañez Lazcoz, Jesus Irure Sierra eta Naia Urien Morales Irrintzi Plaza saioan izan dira gaur haien gogoetak eta poemak gurekin partekatzeko. Lan bikaina, ederra, barne-barnetik sortutakoa.
URTAROEN JOAN-ETORRIAK Yaiza Sanz Calvo
Udaberria gustuko dut.
Eguzki izpi epelak
larruazalaren barrenean sentitzeraino.
Arbolaren berde eta loreek
kalea kolorez betetzen dute.
Euriak barra-barra ari du,
nerabeen sentimenduak ureztatuz.
Uda gustuko dut.
Eguzki oso oso borobila
eta gorputz beroa izerdi patsetan
gorputz beroa gal-gal.
Bainujantzia soinean
hondartzaren larrugorritan.
Itsasoko olatuen artean
nerabeen itzulipurdiko gozoak.
Udazkena gustuko dut.
Lehenengo hotzikarak
ziri sarkorrak antzemanez
orbelaren okreak lurrean.
Azken eguzki izpiak,
herriaren paretetan itzali dira,
nerabeen sentimenduak azaleratuz.
Negua gustuko dut.
Arnas ozpel
haize biziaren zirimola aurpegian
haize biziaren kilima soinean.
Katilu bero bat txokolate,
lera gainean maldaz behera.
Urtaro beltzean
nerabeen beroa baretuz
bizitzaren arriskuak maitatuz.
NERABE GARA Aizane Rubio Iturria
Nerabe gara
zalantza eta beldur konplexuak
handiegia den munduan galduta.
Baina bizitzeko garaia da
hitzak sortzeko denbora
ametsak eta ideiak aurrera eramateko aldia.
Lagunekin batera mundua ezagutu
unibertsoaren sekretuak aurkitu
barruko ezinegonak azaleratu.
Poesia egin.
Nerabe gara.
Ausartak.
Poesia gara eta gure esku dago
poema honek merezi duen bukaera izatea
gu geu baikara lemazain gure bizitzan,
itsasontzi hau dagokion portura
eramango duten poetak.
Eta amaiera iristean,
harrotasunez gogoratuko ditugu
gainditutako oztopo eta beldurrak,
gainditutako antitesiak.
Pozez gogoratuko ditugu
bizi izan ditugun abenturak,
izandako metaforak.
Txori izan ginen
kaiolatik atera eta askatasuna dastatu genuenean.
Ipar izar izan ginen une beltzetan dizdira egin genuenean,
geure burua negarren itsasoan galdu ez genuenean,
bidaian zehar.
Herriz hiri eta hiriz herri gabiltza
munduko mapa gure esku ahurrean marraztuz.
Oroitzapen gisa,
gu geu protagonistak garen
baladak sortu.
Eta inspirazioa desagertzen denean,
beste abentura baten bila joateko garaia dela jakingo dugu.
egunak batuz,
bertsoak sortuz.
Eta soilik honela poema honek merezi duen amaiera
idatziko dugu,
biziko dugu.
MOREA Olaia Albeniz Irigoien
Morea da eskubidea.
Morea da emakumea.
Aitak harrikoa egiten duenean
morea ikusten dut bere mantalean.
Morea aldarria.
Moreak dira aranak.
Moreak dira nire azazkalak.
Morea izango da zaharra naizenean
jantziko dudan soinekoaren kolorea.
Moretu zaizkit ezpainak,
moretu zaizkit belaunak,
amildegitik buruz behera erori naizenean,
nora nindoan ez nekienean.
Morea da urdina eta gorriaren nahasketa.
Kolore hotza eta beroa.
Morea dut ilea.
Moreak dira nire betaurrekoak.
Morea da arnas egiten ahazten dudanean
aurpegian geratzen zaidan kolorea.
Moreak dira loreak.
Moreak dira nire laztanak.
Baina, gorriak pasatu nituen aurreko asteburuan
mutil batekin topo egin nuenean.
Urdina dira itsasoa eta zafiroa.
Gorria, odola eta mitxoletak.
Urdina da zerua.
Gorria, infernuaren sua.
Morea gustuko dut.
Morea garela iruditzen zait
morea baita emakumearen eskubidea.
HITZAK GUSTUKO DITUT Jasone Ibañez Lazkoz
Nor ote gara gu?
Batek daki, auskalo.
Baina hau badakit:
hitzak gustuko ditudala.
Hitzen bidez edozer adieraz dezakedala,
“berdea” esan
eta itxaropena datorkit gogora.
Gorria? Maitasuna, haserrea.
Nork ote daki? Auskalo.
Bat-batean ireki da atea,
iluntasun bortitza,
aro berriaren hasiera
Nork ote daki? Auskalo.
Abstraktua da “nerabezaro” hitza
gaur izan, bihar galdu,
ohartu gabe, ezin ulertuz,
zergatik? Zertarako?
bizitzaren esanahia.
Nork ote daki? Auskalo.
Heriotza, hara beste hitz abstraktua!
Ikertu gabea, nerabeen artean ezezaguna,
beldurtzen, koldartzen gaituena.
Hura bai iluntasuna, bakardadea, baina…
Nork ote daki? Auskalo.
Kilimak bihotzean zure izena entzutean,
nola ote da hitz soil batek sentsazio hori ekartzea?
usain soil batek halako oroimen ekartzea?
Eta hots soil batek burua nahastea?
Nork ote daki?
Dakidan bakarra da
letrak gustuko ditudala,
hitzak maite ditudala,
zure esanek hunkitzen nautela,
hizkuntzak berak ematen didala
hegan egiteko aukera.