Iñigo Astiz
Hau guztia bukatzen den egunean
objektuak izango dira gutaz eta
gure ordez mintzatuko direnak.
Orain inguruan dudanaren arabera
ezagutu eta epaituko naute gerokoek;
egindakoak ez dio batere axolako
eta ezta egin asmo dudanak ere.
Orain egiten ari naizen hau bakarrik,
errealitate puntual hau baino ez,
bere objektu konkretuekin.
Ondorioztatuko dute (hozkailuagatik)
nahiko ongi elikatuta nengoela,
mintzo nintzela hizkuntza batean, bitan,
eta kezkatu ninduela-edo munduak
(egunkari, aldizkari eta telebistagatik),
beste norbaitekin bizi nintzela etxean
(galtzerdiak biltzeko bi moduengatik),
eta ariketa gutxiegi egin arren eta 1943ko
bonba baten ondorioz 2011an hildako
bi haurren albistea, tortura kontakizunak
eta kultur xixtrinkeria berriak gora behera,
baldintzak banituela zoriontsu izateko.
Erreplika eta zehaztapen aukerarik gabe
orbitatzen nauen hau ariko da nire ordez,
eta, ezinbestean, ondorioztatuko dute:
“hau izan zen bere garaia, hau bere lekua”.
[audio http://euskalerriairratia.com/wp-content/uploads/2011/03/ic3b1igo-astiz.mp3]