Duela ehun bat urteko pasadizoa da. Baserritar bikotea ezkondu eta, bizitzan lehen aldiz, bi gazteek trena hartu dute. Irundik Madrila. Bidaia luzea, Txirritaren bertsoak islatzen duenez: Goizian irten Irundik eta iluntzerako Madrila.
Hamaika orduko bidaia dela esan diete. Laburxeagoa izan denez, abiatu zirenetik hamar ordura Madrilen dira baserritarrak. Pozik uste baino lehenago heldu direlako? Alderantziz: triste, bidaiaz gozatzeko ordu bat lapurtu dietelakoan.
Gaurko talaiatik ikusita, kosta egiten zaigu bikotearen erreakzioa ulertzea. Izan ere, guk abiadura handia nahiago dugu. Abiadura handia trenean eta, oro har, bizitzan: ahalik eta azkarren mugitu, batetik bestera, bizitzaren bidaiaz gozatzen ikasi gabe.